شرکت مهندسی آریانام

رزین ترکیبی طبیعی یا مصنوعی است که بسیار چسبناک بوده و تحت شرایطی سخت می شود. این ماده معمولاً در الکل قابل حل بوده اما در آب حل نمی شود. این ترکیب به طرق گوناگون طبقه بندی می شود که بستگی به ترکیب شیمیایی و مورد مصرف آن دارد. همچنین کاربردهای زیادی در هنر، تولید پلیمر و غیره دارد.

بشر از دیرباز از صمغ درختان (رزین طبیعی) جهت کاربردهای گوناگون مانند کاربردهای تزئینی و یا جهت آب بندی کردن قایق‌ها استفاده می‌کرده است. هزاران سال است که بشر از رزین‌های طبیعی استفاده می کند. رزین کاج برای درزگیری قایقها، مومیایی کردن اجساد، ظروف غذا و مصارف دیگر استفاده شده است. همچنین در ساخت لاک، جلا، جوهر، عطر، جواهر و بسیاری از اشیاء دیگر مورد استفاده است.

با پیشرفت تکنولوژی، بشر پی برد که این ماده می تواند به پلیمر تبدیل شود و کمی بعد از آن رزین‌های مصنوعی کشف شدند. در اکثر موارد پلیمرها با رزین‌های مصنوعی ساخته می شوند که ارزانتر و تصفیه آنها راحت تر است. انواع رزین‌های مصنوعی پایدارتر، قابل پیش بینی تر و یکنواخت تر از رزین‌های طبیعی هستند چون تحت شرایط کنترل شده ساخته می شوند و امکان تولیدات ناخالص در آن وجود ندارد. آنها از طریق ترکیب کردن مواد شیمیایی در آزمایشگاه ساخته می شوند و نتیجه واکنش تشکیل ترکیبات چسبناک است. از رزینهای مصنوعی می توان در تولید پلاستیک، رنگ و بسیاری از مواد مشابه بجای رزین طبیعی استفاده نمود.

از مهمترین انواع رزین ها می توان به رزین پلی استر، رزین اپوکسی، رزین وینیل استر و رزین فنولیک اشاره نمود.

گردآورنده: سهیل زنوزی