شرکت مهندسی آریانام

PVC با توجه به خواص مطلوب و منحصر به فرد، قابلیت بسیار بالای آمیزه سازی و قیمت مناسب طی سال های اخیر بعنوان یکی از پر مصرف ترین ترموپلاستیک های تجاری در دنیا مطرح بوده است. در کنار مزایای فراوان، PVC دارای محدودیت هایی از قبیل پایداری حرارتی پایین، حساسیت به اشعه UV، چسبندگی زیاد مذاب به دیواره ماشین آلات تولید و ... می باشد. از این رو آمیزه های PVC نیازمند افزودنی های خاص به منظور دست یابی به خواص فیزیکی- مکانیکی قابل قبول می باشد.

در طی فرآیند شکل دهی قطعه ای از جنس PVC، کریستال ها در اثر حرارت و تنش ذوب می شوند و با پیوستن به هم تشکیل ژل می دهند و در نهایت بعد از خنک کاری آرایش ثانویه شکل می گیرد که به این فرآیند ژل شدن یا پخت می گویند. با توجه به اینکه میزان ژل شدن یا پخت به طور مستقیم بر روی خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی قطعه تولیدی تاثیر گذار می باشد، لذا کنترل درصد ژل شدن و تعیین مقدار آن از جمله پارامترهای فرآیندی حائز اهمیت می باشد. پارامترهای تولید همچون سرعت خوراک دهی، دور مارپیچ و درجه حرارت بهینه در طول فرآیند تولید، از جمله پارامترهای تعیین کننده درجه ژل شدن PVC می باشند.

روش های ارزیابی درجه ژل شدن :

·         روش غوطه وری در دی کلرومتان

این آزمون یک ارزیابی کیفی است که تنها برای لوله و اتصالات PVC مطابق با استاندارد ملی 10609 انجام می گیرد. در این روش نمونه پخ زده می شود و در دی کلرومتان غوطه ور می شود و پس از خشک شدن به صورت چشمی مورد بازرسی قرار می گیرد. اگر PVC به اندازه کافی ژل نشده باشد در اثر واکنش دی کلرومتان با پی وی سی سفید شدن سطح رخ خواهد داد.

·         روش DSC

از این روش می توان برای انواع محصولات PVC استفاده کرد. با توجه به میزان پخت محصول مورد نظر سطح زیر منحنی A و B متفاوت می باشد و به کمک آن ها می توان درصد ژل را محاسبه کرد.

·         روش کشش تک محوره

این روش برای لوله و اتصالات PVC مناسب می باشد. در این روش بنابر ضخامت محصول، دمبل مناسب تهیه می گردد و با استفاده از دستگاه تنسایل با سرعت mm/min 5 آزمون می گردد و در نهایت تنش در نقطه تسلیم و ازدیاد طول در نقطه شکست بررسی می گردد.