هیدروژل ها شبکههای طبیعی یا مصنوعی پلیمری با قدرت جذب بالا هستند، آنها میتوانند حاوی بیش از ۹۰٪ آب باشند یعنی مقدار زیادی آب را بدون تخریب در خود جذب کنند. ساختار شبکهای (پیوندهای عرضی فیزیکی یا شیمیایی) این قابلیت تورم و جذب آب بالا را در این مواد ایجاد می کند. این خصوصیت هیدروژلها را از سایر پلیمرها متمایز میسازد. پیوندهای عرضی فیزیکی میتوانند بوسیله درهم گره خوردگی زنجیرها، ایجاد بلور در ساختار پلیمر و یا برهمکنشهای ضعیف مثل پیوند هیدروژنی یا واندروالسی تشکیل شوند
در واقع این مواد زنجیرهای پلیمری هیدروفیلی است که گاهی اوقات به صورت یک ژلکلوئیدی یافت می شود که در آن آب فاز پخش کننده است.
از کاربردهای هیدروژل ها می توان در زمینه های کشاورزی، بایو مواد ،پزشکی، صنعتی و غیره اشاره کرد.
پانسمان و چسب زخم، عدسی چشمی، غشاهای زیستی، سیستمهای دارو رسانی، مهندسی بافت، پوست مصنوعی،گرانولهای نگهدارندهی آب در خاک در مناطق کم آب، حفاظت خاکهای حساس به فرسایش، کشت بدون خاک مثل کشت قارچ، صنعت بتن، صنایع غذایی و بسته بندی از کاربرد این مواد می باشد.
گردآورنده: سهیل زنوزی
شنبه 5 بهمن 1398