قبل از خواندن این مطلب، به اطراف اتاق خود نگاه کنید. اطراف شما چه چیزهایی از پلاستیک ساخته شده است؟ صندلی که روی آن نشسته اید، میز، پوشش روی کامپیوتر و مانیتور، قلمی که استفاده می کنید، فرش، کفش هایی که می پوشید، لباس هایی که پوشیده اید، بطری نوشابه ای که می نوشید، مبلمان، دیوارها و حتی لوله کشی.
اکثر چیزهایی که در اطراف شما هستند ممکن است از انواع مختلف پلاستیک، ساخته شده باشند. در حال حاضر روش های زیادی برای بازیافت پلاستیک ها بدون آسیب رساندن به کیفیت وجود ندارد. لذا تعجب آور نخواهد بود اگر به صورت روزانه، اخباری در خصوص وجود میکروپلاستیک ها در اقیانوس ها و مواد غذایی، بشنویم.
اخیرا در دانشگاه شینشو، پروفسور یاسوشیرو کوهساکا و دانشجوی تحصیلات تکمیلی وی، اوکان کاظاما، هیدرولیز اسیدی را کشف کردند که یک پلیمر وینیل را به اسید سالیسیلیک و اسید استیک، می شکند. این اسید ها از طریق برخی واکنش ها آسپرین را تشکیل می دهند. وینیل دومین پلاستیک معمول در جهان امروز است. پیش از این راهکار بازیافت وینیل برای کار در دمای اتاق بسیار ناپایدار بود و استفاده عملی از آن میسر نبود.
تیم شینشو در حال برنامه ریزی برای مطالعه عمیق تر مکانیسم واکنش است تا به واسطه آن روش های کاربردی، در دنیای واقعی، برای بازیافت پلیمرهای وینیل فراهم کنند. در صورتیکه این روش بتواند بازیافت وینیل را در مقیاس صنعتی مقرون به صرفه سازد، ما را یک قدم به حل مشکل جهانی زباله پلاستیکی، نزدیکتر خواهد کرد.
